หนึ่งในปัญหาใหญ่ของเด็กไทย คือ ‘การไม่รู้ตัวตน’ ตั้งแต่เด็กจนโต แม้กระทั่งล่วงเลยจนเป็นผู้ใหญ่ ก็ยังไม่รู้ชัดอยู่ดีว่า ฉันคือใคร? ฉันเก่งอะไร?

ครูที่มีความรู้ ถึงถ่ายทอดความรู้ได้
ครูที่มีความสุข ถึงส่งต่อความสุขให้เด็กได้
ครูที่เข้าใจตัวเอง ถึงเข้าใจเด็กได้

“แม่ครับ ผมเรียนอะไรต่อดีครับ?”
คำถามนี้ คุณแม่หลายคนอาจจะมีคำตอบในใจอยู่แล้วว่าอยากให้ลูกของตัวเองนั้นประกอบอาชีพอะไร และอีกหลายคนก็อยากจะให้อิสระลูกของตัวเอง ให้มีโอกาสได้คิด ให้มีโอกาสได้เลือก

จริงหรือไม่ ที่ครอบครัว ควรเป็นพื้นที่ที่ปลอดภัยที่สุดของลูกๆ
ถ้าจริงเรื่องราวทั้งหมดนี้จะไม่เกิดขึ้นเลย ถ้าระหว่างแม่และเด็ก มีสายใยความปลอดภัยที่ส่งถึงกันตลอดเวลา เมื่อเวลาที่เด็กต้องการปลอดภัยเด็กก็จะกลับบ้าน

“ตั้งใจเรียนให้จบปริญญา จะได้มีงานมีการทำกันนะลูก”
ประโยคจากพ่อแม่รุ่นก่อนที่ตอนนี้เลื่อนขั้นเป็นคุณตาคุณยายกันแล้ว

“สมัยนี้ เรียนอะไรดีเพื่อให้มีงานทำ”
ความจริงก็คือ ไม่ว่าอาชีพไหนก็มีโอกาสตกงาน !

อยากสอนศิษย์ให้ดีขึ้น สนุกขึ้นหรือเปล่า?
อยากสร้างหลักสูตร Competencies based learning เพื่อเด็กๆ รายบุคคลไหม?
อยากสร้างห้องเรียนที่สนุก ไม่มีน่าเบื่ออีกต่อไป
อยากให้เด็กๆ สนุกที่จะเรียนรู้ กระหายที่จะเรียนรู้ เป็น Active Class?